سامان :: نگین استان چهارمحال و بختیاری
www.samancity.ir
سامان :: نگین استان چهارمحال و بختیاری
www.samancity.irروستای سوادجان
موقعیت و تاریخچه
روستای سوادجان از توابع بخش سامان،در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 52 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 33 دقیقه عرض شمالی، در 18 کیلومتری شمال غربی سامان و 44 کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این روستا از سمت شمال شرقی به کوه برون قوش محدود می‌شود و رودخانه زاینده رود در حاشیه غربی آن جریان دارد.
روستای سوادجان از سطح دریا 1900 متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان، سرد و خشک است.
سوادجان، از روستاهای قدیمی استان چهارمحال و بختیاری است، که تاریخ شکل‌گیری آن به اوایل دوره صفوی مربوط می‌شود. ساکنین امروزی روستای سوادجان، از اعقاب قزل‌باشان شاهسون هستند، که پس از انتخاب اصفهان به پاییختی، همراه شاه‌عباس صفوی از آذربایجان به این ناحیه مهاجرت کرده و روستای سوادجان را پدید آورده‌آند.
مردم روستای سوادجان به زبان آذربایجانی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت
جمعیت روستای سوادجان در سال 1385 حدود 1600 نفر گزارش شده است.
درآمد اکثر مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، صنایع دستی و امور خدماتی تأمین می‌شود. عمده‌ترین محصولات زراعی این روستا گندم، جو، برنج، یونجه، شبدر و تره‌بار است. گردو، بادام، آلو و هلو نیز از محصولات باغی آن است. پرورش دام و طیور و تولید گوشت قرمز و فرآورده‌های لبنی مانند شیر، ماست، دوغ، کره محلی و پنیر نشانگر رونق دامداری در این روستاست.
روستای زیبا و دره‌ای سوادجان در حاشیه زاینده‌رود استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های این روستا معمولاً ایوان دارند. حیاط خانه‌های روستا بزرگ، با کاربری‌های متعدد است. مصالح استفادهشده در ساخت خانه‌ها عمدتاً چوب، سنگ و گل است. در ساخت خانه‌های جدید از مصالح مقاوم آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده می‌شود.
جاذبه‌های گردشگری
روستای سوادجان که موقعیت دره‌ای و ساحلی دارد، واجد ارزش‌های گردشگری و تفرجگاهی بسیاری است. عمده‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستا در تنوع پوشش گیاهی و حیات وحش پیرامون روستا جلوه‌گر شده است. باغات انبوه میوه در روستای سوادجان از جاذبه‌های ارزشمند طبیعی به شمار می‌آیند و به ویژه در فصل بهار بر زیبایی‌های روستا می‌افزایند.
غار آهکی و کوه محلی قیس از دیگر جاذبه‌های طبیعی این روستاست. فضای اطراف این غار آهکی از گل‌ها و گیاهان خودرو پوشیده شده است.
زیارتگاه سید سلیمان مورد احترام مردم روستاست و برخی مراسم عمومی از جمله عزاداری‌های ایام محرم در جوار آن برگزار می‌شود.
موسیقی مردم این روستا از فرهنگ، آداب و رسوم و طبیعت اطراف الهام گرفته است. عاشیق‌ها اجرا کنندگان نغمه‌ها و ملودی‌های زیبای آذری هستند، که معمولاً در ایام عروسی خوانده و نواخته می‌شوند. مهم‌ترین آلات موسیقی رایج در این روستا، سرنا، نقاره ساز، بالابان و نی می‌باشد.
پخت انواع آش‌ها، خورش‌ها، نان‌های محلی و کباب‌ها در میان مردم این روستا رواج دارد. از مهم‌ترین غذاهای محلی این روستا میتوان به دوغاآشی (آش دوغ) اشاره کرد که مخلوطی از دوغ ترش جوشیده شده، برنج، نخود و سبزیجات معطر است.
مهم‌ترین صنایع دستی رایج در این روستا بافت انواع قالی است که طرح‌های زیبا و رنگ‌های شاد و طبیعی دارند. سوغات این روستا شامل گردو، بادام و فرآورده‌های لبنی است.
دسترسی: روستای سوادجان از طریق شهرهای شهرکرد، چادگان و فارسان، با جاده آسفالت قابل دسترسی است.
روستای سوادجان از توابع بخش سامان،در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 52 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 33 دقیقه عرض شمالی، در 18 کیلومتری شمال غربی سامان و 44 کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این روستا از سمت شمال شرقی به کوه برون قوش محدود می‌شود و رودخانه زاینده رود در حاشیه غربی آن جریان دارد.
روستای سوادجان از سطح دریا 1900 متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان، سرد و خشک است.
سوادجان، از روستاهای قدیمی استان چهارمحال و بختیاری است، که تاریخ شکل‌گیری آن به اوایل دوره صفوی مربوط می‌شود. ساکنین امروزی روستای سوادجان، از اعقاب قزل‌باشان شاهسون هستند، که پس از انتخاب اصفهان به پاییختی، همراه شاه‌عباس صفوی از آذربایجان به این ناحیه مهاجرت کرده و روستای سوادجان را پدید آورده‌آند.
مردم روستای سوادجان به زبان آذربایجانی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت
جمعیت روستای سوادجان در سال 1385 حدود 1600 نفر گزارش شده است.
درآمد اکثر مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، صنایع دستی و امور خدماتی تأمین می‌شود. عمده‌ترین محصولات زراعی این روستا گندم، جو، برنج، یونجه، شبدر و تره‌بار است. گردو، بادام، آلو و هلو نیز از محصولات باغی آن است. پرورش دام و طیور و تولید گوشت قرمز و فرآورده‌های لبنی مانند شیر، ماست، دوغ، کره محلی و پنیر نشانگر رونق دامداری در این روستاست.
روستای زیبا و دره‌ای سوادجان در حاشیه زاینده‌رود استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های این روستا معمولاً ایوان دارند. حیاط خانه‌های روستا بزرگ، با کاربری‌های متعدد است. مصالح استفادهشده در ساخت خانه‌ها عمدتاً چوب، سنگ و گل است. در ساخت خانه‌های جدید از مصالح مقاوم آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده می‌شود.
جاذبه‌های گردشگری
روستای سوادجان که موقعیت دره‌ای و ساحلی دارد، واجد ارزش‌های گردشگری و تفرجگاهی بسیاری است. عمده‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستا در تنوع پوشش گیاهی و حیات وحش پیرامون روستا جلوه‌گر شده است. باغات انبوه میوه در روستای سوادجان از جاذبه‌های ارزشمند طبیعی به شمار می‌آیند و به ویژه در فصل بهار بر زیبایی‌های روستا می‌افزایند.
غار آهکی و کوه محلی قیس از دیگر جاذبه‌های طبیعی این روستاست. فضای اطراف این غار آهکی از گل‌ها و گیاهان خودرو پوشیده شده است.
زیارتگاه سید سلیمان مورد احترام مردم روستاست و برخی مراسم عمومی از جمله عزاداری‌های ایام محرم در جوار آن برگزار می‌شود.
موسیقی مردم این روستا از فرهنگ، آداب و رسوم و طبیعت اطراف الهام گرفته است. عاشیق‌ها اجرا کنندگان نغمه‌ها و ملودی‌های زیبای آذری هستند، که معمولاً در ایام عروسی خوانده و نواخته می‌شوند. مهم‌ترین آلات موسیقی رایج در این روستا، سرنا، نقاره ساز، بالابان و نی می‌باشد.
پخت انواع آش‌ها، خورش‌ها، نان‌های محلی و کباب‌ها در میان مردم این روستا رواج دارد. از مهم‌ترین غذاهای محلی این روستا میتوان به دوغاآشی (آش دوغ) اشاره کرد که مخلوطی از دوغ ترش جوشیده شده، برنج، نخود و سبزیجات معطر است.
مهم‌ترین صنایع دستی رایج در این روستا بافت انواع قالی است که طرح‌های زیبا و رنگ‌های شاد و طبیعی دارند. سوغات این روستا شامل گردو، بادام و فرآورده‌های لبنی است.
دسترسی: روستای سوادجان از طریق شهرهای شهرکرد، چادگان و فارسان، با جاده آسفالت قابل دسترسی است.
سلام.طبق اسنادومدارک موجودساکنان اولیه سوادجان و تمام سامان(قبل ازصفویه) بختیاری وازمنطقه بختیاری آن زمان منشعب شده اندومناطق اطراف نیزهنوزبختیاری هستندکه درسده های اخیرترکان قشقایی به منطقه سامان آمده اندوتعدادی ازقشقایی هانیزدرسوادجان ساکن شدندوهنوزافسانه هایی مشترک بین مردمان منطقه سامان وقشقایی های شیرازوجودداردوالبته کوه شیرازنیزدرنزدیکی سامان سنداست.همچنین قالیهای منطقه مطابق قالیهای قشقایی است.لطفادقت نمایید
اگر طوایف وتیره های اهالی سوادجان توسط مدیر محترم وبلاگ مشخص شود میتوان مشخص کرداهالی مورد نظرشاهسون هستند یا قشقائی وشاید هردو چون شاهسونها درپایان دوره افشار مغضوب دستگاه افشاریه بودند ازخراسان به فارس کوچ ودردستگاه حکومتی زندیه مشغول به خدمت گردیدند وعلی خان شاهسون بغدادی درفارس وجنوب ایران جنگها برعلیه مخالفین زند انجام داده است ودر همان زمان شاهسونهای مذکور که شاهسون بغدادی بوده اند درمنطقه قشقائی ها وبختیاری ها پراکند ه شده وهسته اولیه آنها بعداز فروپاشی حکومت زندیه درحالیکه تصمیم به خروج از ایران ورفتن به بغداد وموصل داشته اند توسط آقا محمدخان قاجار منصرف ودربودباش فعلی یعنی دربین شهرهای همدان ،ساوه،تهران،قم،ساوجبلاغ ،اشتهارد ،قزوین ،ورامین وشهریارمستقر گردیدند.چون افراد این ایل از زمان صفویه ببعد بعنوان سواره نظام مشغول به خدمت بوده اند اکثراًدرحال ماموریت دراقصی نقاط کشور پراکنده وبعضاًماندگار شده اند.شاهسونهای فارس ،بندرعباس،افغانستان،خراسان اصفهان وبختیاری و....ازآن جمله هستند.
با سلام خدمت همشهریان عزیز،
مردم ترک زبان سامان و مناطق اطراف از مهاجران ایل قشقایی و طایفه دره شوری هستند. عمده مردمان طایفه دره شوری در مناطق اقلید و آباده ساکن هستند. گویش ترکی مردم سامان و دیگر مردمان ترک زبان استان چهارمحال و بختیاری، گویش قشقایی است و با گویش آذری کاملاً متفاوت است.